28 Ağustos 2024
Toplumsal Hafıza

Çanakkale Dile Gelse. Rahmi SÖNMEZ

Silah arkadaşım Rahmi SÖNMEZ’in o unutulmaz destan üzerine kaleme aldığı bir şiirini paylaşıyoruz sizlerle.

ÇANAKKALE DİLE GELSE

  .

Ben tarih;

Çoğu kez yanlış öğrendiler beni

Yanlış anlatıldım.

Çoğu kez geleceğe ışık tuttum

Ama kör gözlerle aldatıldım

Benden ders alınsaydı çoğu zaman

Hep acılar olmazdı tekrarlanan

Hamurum zamandır beni

Kaderim yamandır benim

Bu kör gözlerin seyrinde

Tekrarlanır sonsuzluğa giderim

.

Ben zaman;

Akıp giderim hiç durmadan

Nasıl değerlendirildiğimdir önemli olan

Ya geçerim beyhude bir işe yaramadan

Ya da değerlendirilmemle bulunur yaradan

.

Benim adım şehadet;

Ben insanlara Allah’ın en yüce katını sundum.

Bu katın lezzetini tasvirden yoksundum.

Nasıl tasvir ederim diye düşünür dururdum.

Bu tasviri Çanakkale’de şu dörtlükte buldum.

’’Bir kahraman takım ve Yahya çavuştular

Tam üç alayla burada gönülden vuruştular.

Düşman tümen sanırdı bu şahane erleri

Allah’ı arzu ettiler akşama kavuştular.’’

 .

Ben 1915;

Tarihin saçının telleri

Benim zamanımda kan kokusuyla alırdınız yelleri

Bir yanda bir emperyalist topluluğun hayalleri

Bir yanda özgürlüğüne düşkün yürekli Anadolu erleri

En iyi ben bilirim içimde geçenleri

Yetimleri, yeni yetenleri, masumları, eziyet edenleri

Toprağın nasıl kan olduğunu en iyi ben bilirim

Kanın topraklaşması benim sinemde

 “Vatan topraklaşınca, millet vatansızlaşır heyhat!”

O sahneler hep gözümün önünde

Hiç silinmiyor, ne kadar silsem de

.

Ben savaş;

Yaşamakla yaşamanın ortasındayım

Hep ekonomi denen kavramın oltasındayım

Gezsem dolaşsam da bütün dünyayı

Hep Anadolu’nun haritasındayım

Ne yiğitler ne yiğitlikler gördüm ben

Ne hainler ne hainlikler gördüm ben

Yedi düveli izledim de bağrımda ben

Yedi düvele zaferi öğreten

Türk kavminin sevdasındayım ben

.

Ben su;

Yaşamın en temel gereği

Bazen gözlerden süzülürüm

Bazen sızlatırım yüreği

Bazen buz olur büzülürüm

Bazen benimle kırılır gemilerin direği!

Ben iyi bilirim 1915’i

Kâh denizler doldurdum

Kâh derelerde çağladım

İnsanlar ateş yağdırdılar bana

Yüreğinde ateş binlerce ana

Gözlerinde yine ben vardım

Akıntılar kâh benimle

Kâh kanlarla dopdolu

Kanla bizi ikiz kardeş gibi

Gözledi Anadolu

.

Ben Anadolu;

Bağrımdan insanlar aktı Çanakkale’ye doğru

Bağrımda taşıdım öksüz yetim çocuğu

Yüreğimde hissettim anasızlığı, babasızlığı, kocasızlığı

Zulümlerin en zalimini bağrımda yaşadım

Bağrım yarıldı acılardan

Kavimler geldi, geçti üzerimden benim

Onlar geçer ben seyrederim

Bazısı sevincim neşem olur

Bazısı ise sadece kederim

Kaderimi sorarsanız bana

Onu sadece Türklere teslim ederim.

.

Ben Çanakkale;

Yemyeşil iki ana karanın ortasında,

Mavi sulu bir boğazım ben.

Ana karaların kızardı kıpkızıl,

Mavi sularım kızıl pelte oldu lop lop,

Tarih boyu hep falıma baktılar benim

O kızıl kanlar üzerimden aktılar benim

 Dişimle tırnağımla tam huzuru bulmuştum,

 Ana karama yine yeşiller doldurmuştum.

 Aynı hain insanlar bahtıma taktılar benim,

 Şehitler üzerindeki yorganımı yaktılar benim.

.

Rahmi SÖNMEZ

1996


İLGİLİ PAYLAŞIMLAR

Sevginin Gücü; Çanakkale

Çanakkale Türküsünün Hikayesi

Mehmet Akif Ersoy; Çanakkale Şehitleri Şiiri

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir