Gül’e Destan. Hilmi ALICI.

Gül’e Destan

 

Sen bir Gül,

Ben;

Kah seni ılık ılık besleyen bir pınar,

Kah köklerini sarıp sarmalayan toprağım..

Kah çoşarım sökerim köklerini yerinden,

Kah kururum, bırakırım  seni suya muhtaç..

Bazen yağmur olur yıkarım saçlarını,

Bazen dolu olur dökerim yapraklarını..

Bazen meltem olur okşarım bedenini,

Bazen fırtına olur yolarım çiçeklerini..

Gece olur boğarım seni karanlığa,

Ay olur doğarım birden  karanlığına..

Bulut olur hüzne boğarım gününü,

Güneş olur ısıtır çözerim gönlünü..

Gül, hadi gül ki;

Sonbahar olayım, renklerle süsleyeyim seni,

Kış olup, kar olup yorgan gibi örteyim seni,

Bahar olup bir nefeste yeniden diriltip,

Yaz olup huzurlu yeşile boğayım seni..

Hadi gül ki;

Yağmur olup yağayım,

Nehir olup çoşayım,

Sel olup akayım,

Güneş olup açayım,

Ay olup doğayım

Hadi gül;

Yoluna yoldaş,

Ruhuna eş olayım..

 

Hilmi ALICI